Kaan 2 yaşını biraz daha geçene kadar hep emerek uyudu,
evet sabrımın sınırlarını zorladım ve kendimi aştım bu dönemde :) Sonra uzunca
bir süre, neredeyse 3 yaşına kadar benimle uyudu. En azından uykuya benimle
geçti sonra ben alıp yatağına geçirdim.
3 yaşından sonra, geleceğinden tamamen umudumu kestiğim ve
hayalini bile kuramadığım bir dönemde, kendi kendine yatağına yatıp uyumaya
başladı. Ama nasıl? İşte sıradan bir günün sonrasında yatağa geçiş seremonimiz
:)
09:00:
Ben : Kaancım (artık ne ile oynuyorsak o sırada), bu son bundan sonra yatacağız tamam
mı?
Kaan : İki tane daha, üç tane daha, anne (5 parmağını göstererek)bu kadar daha bu
kadar daha..
09:20:
Ben :
Annecim tamam artık yatağa gidiyoruz.
Kaan :
Tamam anne...
09:25:
Kaan :
Anne Mickey'imi de getirir misin?
Ben :
Getiriyorum annecim.
Ben :
Al bakalım hadi iyi geceler.
Kaan :
İyi geceler annecim.
09:30:
Kaan :
Anneeee su getirebilir misiinnnnn???
Ben :
(yavaştan oflamaya başlamışım) Tamam annecim.
Ben :
Al bakalım içip hemen uyuyacaksın.
Kaan :
Tamam annecim kocaman su de mi anneeee?
09:35:
Kaan :
Anneeeeee süttt istiyorummmm.(Bütün akşam süt içmiş olmasına rağmen)
Ben :
Tamam Kaan ama bu son.
Ben :
Al bakalım.
Kaan :
Teşekkür ederim annecim....
09:36:
Kaan :
Anne krem sür ağzım acıdı.
Ben :
:)
Krem sürülür....
Kaan :
Anne şimdi de bir aynaya bakabilir miyim?
Ben :
:)
09:45:
Ben artık son derece ciddi ve kesin bir ses tonuyla "Kaan
bitti artık uyuyorsun" diyorum ve yorganı örtüyorum üstüne ve nihayet
uyuyor :)
Krem sürme kısmı ara sıra değişiyor ama son 1 haftadır bu
kısma takıldığımız için onu yazdım :)
Yine de şöyle bir baktığım zaman düşünüyorum da, hayatımın
sonuna kadar emzireceğimi sanmıştım bir ara nasıl bırakacak emmeyi diye
tedirgin oluyordum sonra işte bıraktı gitti. Özlüyor muyum? Hem de nasıl...
Sonra hiç bir zaman yemek yemeyecek diye düşünüyordum, hep
ben bir takım zorlamalarla kandırmalarla yedirmek zorunda kalacağım. Geçti mi?
Geçti. Biz masaya oturur oturmaz arkamızdan gelip yemekte ne varsa adını
söyleyerek ben de yiyeceğim diyor. Özellikle balık ve et türü şeyleri çatalına
takıp takıp yedikçe ömrüm uzuyor kesin :)
Tuvalete alıştırma, bezi atma gözümde büyüyordu o yüzden de
başlamaya cesaret edememiştim bir süre, şimdi gecenin yarısı "Anneeeee
çişiiimmmmm" diye bağırınca hoplaya hoplaya gidiyorum yanına.
Uykuya geçmesi de aynı... Şimdi "anne beraber
uyuyabilir miyizzzz" demesini bekliyorum yeniden...
Büyüyorlar, hem de hızla... Her şey geçiyor ve çok uzak
sandığımız günler hemen geliveriyor.
Her anın tadını çıkarmak gerekiyor, her anı yaşamak,
hissetmek...
Bir de çok takılmamak gerekiyormuş, bunu bana pek söyleyen
olmadı açıkçası. Yemek problemi çok ciddi bir problemdi ve çocuğun tuvalete
alışma süreci çok sancılı olacaktı. Hala kendi kendine uyumuyordu, eee
napacaktım ben böyle vs vs vs. Hepsi geçiyor işte, üstüne bir de özlüyorsunuz
:)
